Marceli Ferdynand Madeyski, znany również jako przedstawiciel rodu szlacheckiego z herbem Poraj, urodził się w 1822 roku w Łańcucie. Jego życie zawodowe i polityczne miało istotny wpływ na rozwój regionu.
Pełnił funkcję posła do Sejmu Krajowego Galicji w trzech kadencjach, obejmując zarówno III, jak i IV kadencję w latach 1872–1882. Jako doktor praw oraz adwokat krajowy we Lwowie, Madeyski zyskał uznanie i wpływy, znajdując się w czołówce ówczesnej elity intelektualnej.
Oprócz działalności prawniczej, był także kompozytorem, co wskazuje na jego wszechstronność oraz talent artystyczny. Jego wkład w sztukę i politykę były niezaprzeczalne, a jego dziedzictwo wciąż budzi zainteresowanie badaczy. Zmarł 6 września 1886 roku w Bad Aussee.
Życiorys
Marceli Madeyski był osobą o interesującym życiorysie, który ukształtował się na podstawie jego rodziny i kariery zawodowej. Urodził się jako syn Jana Onufrego oraz Marianny z Romanowskich. W 1846 roku uzyskał stopień doktora praw na Uniwersytecie Lwowskim, co był ważnym krokiem w jego drodze zawodowej.
Do 1855 roku odbywał praktykę adwokacką pod okiem Michała Tustanowskiego, lidera adwokatów lwowskich. Kolejne trzy lata spędził pracując w sądzie obwodowym w Samborze. Po powrocie do Lwowa postanowił otworzyć własną kancelarię adwokacką, co świadczy o jego przedsiębiorczości i profesjonalizmie.
W 1861 roku został członkiem wydziału miejskiego, a od 1866 roku nieprzerwanie zasiadał w radzie miasta. Jego związki z lokalnymi władzami były mocne – trzykrotnie wybierano go na urząd wiceprezydenta Lwowa w latach 1873, 1877-79 oraz 1885. Jako wyraz uznania, 19 stycznia 1871 roku otrzymał honorowe obywatelstwo Lwowa.
Kariera polityczna Madeyskiego zyskała nowe oblicze, gdy 29 października 1872 roku został wybrany do Sejmu Krajowego w I kurii obwodu Sambor, na miejsce Henryka Janko. Następnie, w 1877 roku, zdobył mandat z kurii mniejszych posiadłości z okręgu Brzeżany-Przemyślany. W 1882 roku został także prezesem lwowskiej Izby Adwokackiej.
W 1883 roku Madeyski został odznaczony Orderem Żelaznej Korony III klasy, co było znaczącym osiągnięciem w jego karierze. Dodatkowo, został mianowany członkiem Trybunału Państwowego w Wiedniu, co podkreślało jego znaczenie w sferze prawnej oraz politycznej.
Wspierał wiele spraw, między innymi reprezentował Marię Czarkowską i pomógł w sporządzeniu aktu Ordynacji Wysuckiej. Poza działalnością prawniczą, współpracował z lwowskim Towarzystwem Muzycznym, gdzie był twórcą licznych kompozycji. Jego żona, Waleria Helena Jabłkowska h. Wczele, urodzona w 1840 roku, a zmarła w 1915, była jego wielką podporą, a razem wychowali czworo dzieci: Izabelę, Zofię, Adama oraz Jana.
Marceli Madeyski spoczywa w rodzinnym majątku w Parchaczu, gdzie jego życie i osiągnięcia pozostają w pamięci potomnych.
Przypisy
- Tadeusz Czarkowski-Golejewski: Pamiętnik Tadeusza Czarkowskiego-Golejewskiego pierwszego ordynata na Wysuczce. Borszczów: Drukarnia P. Seidmana, 1905 r., s. 152, 235.
- Kronika. Honorowe obywatelstwo. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 17 z 21.01.1871 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Kazimierz Gołojuch | Jerzy Bąkowski (polityk) | Tadeusz Koncki | Jan Górecki (1910–2003) | Halina Murias | Franciszek Kotlarczuk | Adam Józef Potocki | Lesław Bodeński | Alfred Wysocki | Józef Frączek | Adam DarażOceń: Marceli Madeyski