Franciszek Bieniasz


Franciszek Bieniasz, który przyszedł na świat w dniu 15 sierpnia 1842 roku w Łańcucie, był postacią wybitną w polskiej geologii oraz edukacji. Jego działalność jako geologa oraz nauczyciela zarówno na poziomie akademickim, jak i w szkołach gimnazjalnych, miała znaczący wpływ na rozwój nauk przyrodniczych w Polsce.

Bieniasz zmarł 27 listopada 1898 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiej nauki oraz edukacji.

Życiorys

Franciszek Bieniasz był wybitnym naukowcem, który od 1875 do 1881 roku pełnił funkcję asystenta w Katedrze Mineralogii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po zakończeniu pracy na uczelni, rozpoczął karierę nauczyciela w gimnazjum. Jego wkład w naukę jest nie do przecenienia, bowiem brał udział w tworzeniu „Atlasu geologicznego Galicji” oraz był członkiem Komisji Fizjografii Akademii Umiejętności.

W roku 1877 Bieniasz został posłem korespondentem Państwowego Instytutu Geologicznego w Wiedniu. Od roku 1878, przez trzy lata, współpracował z prof. Alojzym Althem w zakresie badań geologicznych w Tatrach. Rezultaty jego prac znalazły zastosowanie w monografii poświęconej Wapińowi niżniowskiemu oraz jego skamielinom. Warto zaznaczyć, że Franciszek Bieniasz był również właścicielem bardzo cennych zbiorów jurajskich, które pozyskał na obszarze Tatr.

Te cenne kolekcje, stanowiące także uzupełnienie zbiorów geologicznych, zoologicznych oraz botanicznych, zostały przez niego ofiarowane Muzeum Komisji Fizjograficznej. W 1894 roku Bieniasz był również zaangażowany w przygotowania do badań geologicznych na Giewoncie, jednakże zmarł zaledwie cztery lata później. Dzisiaj spoczywa na cmentarzu Rakowickim, gdzie można oddać hołd jego pamięci.

Przypisy

  1. Franciszek Bieniasz. [W:] Radio Kraków. Audycja z dnia 22.03.2015 r.
  2. Jan Nowak: Bieniasz Franciszek (1842–1898). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. 2. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1936 r., s. 69–70.

Oceń: Franciszek Bieniasz

Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:13